ဂ်ီေတာ့ခ္ခ်ည္း သံုးေနမယ့္အစားလာ့ဂ္တင္ပါလား။

ဘယ္သူ႕ကုိမွေတာ့ ထိခုိက္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵမပါပါဘူး။ အၾကံအေပးအယူနဲ႔ ဖိတ္ေခၚခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးေၾကာင့္ပါ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႔ေနရတဲ့ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ျဖစ္ရပ္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းလည္း ခဏခဏခ်မိလုိ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တင္ခဲ့တဲ့ ပုိ႔စ္အေဟာင္းေလးက အေၾကာင္းအရာလည္း အပါအ၀င္ပါပဲ။ ဂ်ီေတာ့ခ္ ခ်က္တင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးခ်င္လာလုိ႔ပါ။ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ အင္တာနက္ဆုိင္ေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံမွာ ပြထလာၿပီး ဂိမ္းဆုိင္ေလးေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေမွးမွိန္သြားပါတယ္။ လူငယ္ေယာက္်ားေလး နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပဲ ဂိမ္းေဆာ့ၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အင္တာနက္ဆုိင္ကုိ ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ အင္တာနက္နဲ႔ နီးစပ္မႈ ရိွလာတာ ေကာင္းပါတယ္။ ယူတတ္ရင္ အင္တာနက္ကေန အမ်ားႀကီးရတတ္ပါတယ္။ အသိပညာ၊ ဗဟုသုတ၊ စီးပြားေရးဆုိင္ရာ ကိစၥ၊ အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အေရး အားလံုးလုိလုိ အင္တာနက္မွာ ရႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အခုေခတ္လူငယ္ေတြ သံုးေနတဲ့ အင္တာနက္က ဘာအတြက္္ အဓိကျဖစ္ေနလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ဆုိင္ကုိ ေရာက္တုိင္း မိန္းကေလး၊ ေယာက္်ားေလး အားလံုးလုိလုိ အင္တာနက္ဆုိင္မွာ ထုိင္ၿပီး ခ်က္တင္ခ်ည္း သံုးေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ပန္းျခံမွာေတာင္ က်ယ္က်ယ္မေျပာရဲတဲ့ စကားေတြကုိ အင္တာနက္ဆုိင္မွာ ေပၚတင္ စိတ္လြတ္ကုိ္ယ္လြတ္ ေျပာလာတာကုိ ၾကားရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ဆုိ ေက်ာင္းစိမ္းအက်ၤီေလးေတြနဲ႔ ” ကုိယ္က ဘယ္ကလဲ၊ မ ကဘယ္ကလဲ၊ တုိ႔က ပဲခူးကေလ ” ဆုိၿပီး ရန္ကုန္မွာ ထုိင္ရင္း ေျပာတတ္လာပါတယ္။ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ သူေတြ ခ်က္တင္မွာပဲ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ မျမင္ဖူးေသးတဲ့သူေတြနဲ႔ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အခုမွ ခုန္ဖုိ႔အားယူေနတဲ့ သူတုိ႔ႏွလံုးသားေတြ ေစာေစာစီးစီး အားေတြကုန္ေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကံဳဖူးပါတယ္။ ဂ်ီေတာ့ခ္ကုိ သံုးၿပီး ၄ ႏွစ္ေလာက္ ခ်က္တင္ထုိင္ေနတဲ့ သူတစ္ဦးဟာ Google ကေန image ကုိကလစ္ႏွိပ္ၿပီး ဓါတ္ပံု မရွာတတ္ေသးပါဘူး။ သူအင္တာနက္ သံုးခဲ့တဲ့ ေလးနွစ္တာ သက္တမ္းဟာ ဂ်ီေတာ့ခ္ Sign in, Sign out ဆုိတဲ့ အသိပညာတစ္ခုကုိပဲ ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ရိွေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေပါက္ကရ ပညာရွင္တခ်ိဳ႕ရဲ႕ အစြမ္းတစ္ခုကုိ ႀကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒူဘုိင္းက အင္တာနက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္မွာပါ။ မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခံလုိက္ရပါတယ္။ VZO ကုိ အသံုးခ်ခဲ့တာပါ။ ျဖစ္ပံုကုိ ေျပာျပပါမယ္။

အဲဒီ သူေတြက မိန္းကေလးလုိ႔ ထင္ရတဲ့ ယူဇာနိမ္းေတြကုိ အင္ဗုိက္လုပ္ပါတယ္။ ဒီဘက္ကလက္ခံလုိက္ၿပီဆုိရင္ တဆက္တည္း call ပါတယ္။ ဒီဘက္က လူက အဲဒီ call ကုိလက္ခံလုိက္ၿပီ ဆုိတာနဲ႔ webcam ကေန အသံုးျပဳသူရဲ႕ ပံုမေပၚလာပဲနဲ႔ (ညစ္ညမ္း ဗြီဒီယုိ) ကား ေပၚလာပါတယ္။ ျပန္ပိတ္လုိ႔လည္း မရပါဘူး။ ဒါကလည္း ေဆာ့ဖ္၀ဲရ္ တစ္ခုကုိ သံုးၿပီး ေႏွာင့္ယွက္တာပါ။ စကားစပ္မိလုိ႔ ေျပာတာပါ။ (ဘယ္ေတာင္ ေရာက္သြားလဲ မသိဘူး)။ ဒီလုိပဲ ခ်က္တင္ကေန လူေရာင္းစားတာတုိ႔ ေငြလိမ္တာတုိ႔ ခဏခဏ ကၽြန္ေတာ္ျပည္ပမွာ ၾကားဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံမွာလည္း တစ္ခုစ ႏွစ္ခုစ ျဖစ္လာပါၿပီ။ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ မိန္းကေလးေတြ အင္တာနက္မွာျဖစ္သြားတဲ့ ခ်စ္သူကုိ ေပၚေပၚထင္ထင္ ပုိက္ဆံေခ်းတတ္လာပါၿပီ။ ေယာက္်ားေလးေတြကလည္း webcam ကေန မ်က္ႏွာမျပရင္ေန၊ တျခားတစ္ခုက ျပဖို႔ ေတာင္းဆုိလာပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႕ကုိမွ တိတိက်က် မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ခ်က္တင္ကုိ အက်ိဳးမရိွအသံုးခ်ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ ေျပာျပေနတာပါ။ အပ်င္းေျပကေန တစုိက္မတ္မတ္ ၿငိမသြားဖုိ႔ေတာ့ ဂရုျပဳၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ရူးသြပ္ခဲ့ပါတယ္။ မိတ္ေဆြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေမးခဲ့ေပမယ့္ တိတိက်က် ညႊန္ျပမႈ မရခဲ့ပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ royal myanmar က အစ္ကုိက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘေလာ့ဂ္လုပ္နည္း အီးဗုက္တစ္ခု ေပးပါတယ္။ ကုိေစတင္ေဂါ့တ္ ရဲ႕ စာအုပ္ေလးပါ။ blogspot အတြက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေကာ္နက္ရွင္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ဆုိး၊ ဘန္းတဲ့ ျပသနာေတြကလည္းရိွ၊ အနီးကပ္ျပသေပးမယ့္ ဆရာကလည္း မရိွေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အထမေျမာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သားၿဖိဳးနဲ႔ ဆံုခဲ့ပါတယ္။ သားၿဖိဳးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ wordpress အတြက္ လမ္းညႊန္ေပးပါတယ္။ ကုိသၾကၤန္ရဲ႕ အီးဗုက္ေပးပါတယ္။ အနီးကပ္ျပသေပးပါတယ္။ အစပုိင္းမွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳရေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ အနီးကပ္ ျပသေပးမႈေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ wordpress နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ အထေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လုပ္ငန္းေလးတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ (ေက်ာက္ပန္းခ်ီ) လုပ္ငန္းအတြက္ ဘေလာ့ဂ္တင္ပါတယ္။ အစပုိ္င္းမွာေတာ့ အခက္အခဲေတြ၊ နားမလည္မႈေတြ၊ မွားယြင္းမႈေတြ အမ်ားႀကီးႀကံဳရေပမယ့္ သားၿဖဳိးရဲ႕ ကူညီျပသေပးမႈရယ္၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ၀ါသနာပါလြန္းတဲ့ အတြက္ မျဖစ္မေန ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈရယ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ လြယ္ကူမႈေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ ထိေတြ႕မႈေနာက္ပုိ္င္းမွာ အဲဒီဘေလာ့ဂ္ကေနပဲ အသိပညာေတြ အမ်ားႀကီးကုိ ရရိွခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရး အဆက္အသြယ္ေတြ ရရိွခဲ့ပါတယ္။ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ဟုိေမးဒီေမး ေခါင္းကုတ္ၿပီး သင္ျပေပးသူ တစ္ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္စေရးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေနာက္ပုိ္င္းမွာ အဲဒီဘေလာ့ဂ္ ေလာကကေနပဲ ကူညီသင္ျပေပးသူ၊ အသိပညာ ေ၀မွ်သူေတြ ေျမာက္ျမားစြာကုိ ရရိွခဲ့ပါတယ္။ ေငြမေပးရပဲ အခမဲ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ သင္ျပေပးတဲ့ အသိပညာ ေက်ာင္းေတာ္ေတြကုိ လအနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ခံစားခ်က္ခ်င္းတူညီတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကုိ ခက္ခက္ခဲခဲ မရွာရပဲ သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေလးစားစရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာရဲ႕ သူတုိ႔ေရးသားထားတဲ့ စာလံုးေတြကေန ရႈျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ ဘေလာ့ဂ္ကေနပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ computer knowledge ကုိ ျမင့္တက္ေစခဲ့ပါတယ္။ (ဘေလာ့ဂါအားလံုးလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ထပ္တူ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္)။ ကၽြန္ေတာ္ အာမခံပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေလာက ထဲကုိ ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးႀကီး နဲ႔ ၀င္လာခဲ့ပါ။ ဇြဲ ေလးနည္းနည္းလည္း ထည့္လာခဲ့ပါ။ ဘေလာ့ဂ္ကုိ ခ်စ္တဲ့ စိတ္ေလးရိွရင္ ဘေလာ့ဂ္ကလည္း ကုိယ့္ကုိ ျပန္ခ်စ္ပါလိမ့္မယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အသိပညာေတြကုိ သူက ျပန္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဆံုးရံႈးမႈ တစ္ခုမွ မရိွေစရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အာမခံ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲႀကီးအာမခံပါတယ္။ အားလံုးပဲ ဂ်ီေတာ့ခ္ခ်ည္း သံုးေနမယ့္ အစား ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုေလာက္ တင္ပါလားခင္ဗ်ာ။